|
Dziedziczenie kolorów u Staffordshire Bull Terierów
Opracowanie: Dagmara Strumińska-Parulska
www: Alfa Tauri
e-mail: dagmara@alfatauri.pl
Wprowadzenie
Staffiki występują niemal we wszystkich odmianach kolorystycznych - czarnym, białym, czerwonym, płowym, różnych odcieniach pręgowanego, łaciatym, niebieskim, czarno-srebrnym i czarnym podpalanym - mogą być nawet czekoladowe.
Trzeba wiedzieć także trochę o tym jak powstaje kolor sierści, czyli co nieco o pigmentach: uemelaninie i faeomelaninie.
Jeśli kiedykolwiek zastanawiało cię, w jaki sposób z dwojga pręgowanych rodziców rodzi się szczenię czerwone lub płowe, oraz dlaczego czarny podpalany nie jest kolorem pożądanym - dowiesz się tego tutaj.
Podstawy genetyki
Aby zrozumieć dziedziczenie różnych kolorów sierści, trzeba poznać podstawy genetyki i kilka pojęć jak locus, allel, homozygota, recesywność i genotyp.
Dziedziczenie kolorów - podstawy genetyki
Geny, allele & loci
Materiał genetyczny zawiera DNA zorganizowane w chromosomy w jądrze komórkowym. Człowiek posiada stosunkowo duże 23 pary chromosomów, podczas gdy pies 39 par mniejszych.
Każdy gen jest kodem mówiącym komórce jak wytworzyć konkretne białko, lub, kiedy i gdzie jakiś gen musi być włączony lub wyłączony.
Każdy z genów znajduje się w stałym miejscu w chromosomie. To określone miejsce nazywane jest locus (jeden "locus", kilka "loci").
Zdarza się, że istnieje kilka wariantów jakiegoś genu, a każdy z nich koduje nieznacznie różniące się wersje tego samego białka, a przez to wpływa na charakterystyczne różnice (np. niebieskie lub brązowe oczy).
Każdy taki wariant specyficznego genu nazywany jest allelem. Każdy locus ma dwa allele, po jednym na każdym chromosomie w parze, jeden pochodzi od matki, drugi od ojca.
Homozygoty & heterozygoty
Tak więc każdy osobnik ma dwie kopie każdego z genów, jeden allel od matki, drugi od ojca. Posiadane allele mogą być identyczne, ale mogą się też różnić.
Osobnik, który posiada dwa identyczne allele w przypadku tego genu nazywany jest homozygotą.
Osobnik, który ma dwa różniące się allele danego genu nazywany jest heterozygotą.
Osobnik homozygotyczny może przekazać potomstwu tylko jeden rodzaj allela.
Osobnik heterozygotyczny może przekazać potomstwu jeden z dwóch różnych alleli.
Dominujący & recesywny
Te określenia znajdują miejsce w przypadku osobników heterozygotycznych, które mają dwa różne allele w jednym locus.
Allel dominujący góruje nad allelem recesywnym, stąd widzimy efekt działania allela dominującego. Oznacza to, że osobnik, który posiada jeden dominujący i jeden recesywny allel, będzie miał cechy takie same jak osobnik, który ma dwie identyczne kopie alleli dominujących. Inaczej mówiąc heterozygota będzie miała tę samą cechę jak homozygota posiadająca dwa allele dominujące.
Allele dominujące są zapisywane jako wielkie litery (K), podczas gdy allele recesywne małymi literami (k).
Osobnik wykazujący cechy dominujące (np. czarna jednolita szata) może być zarówno homozygota jak i heterozygotą w przypadku tego genu.
Niemożliwe jest określenie tego tylko patrząc na psa. Aby się upewnić należy zrobić badanie DNA.
Czasem patrząc na charakterystyczne cechy rodziców danego psa, można określić czy jest homozygotą dominującą czy heterozygotą.
Z drugiej jednak strony pies wykazujący cechy recesywne musi być homozygotą recesywną dla tego konkretnego genu.
Genotyp & fenotyp
Genotyp danego osobnika to jego kod genetyczny z wszystkimi allelami, które posiada.
Fenotyp to cechy widzialne lub mierzalne, takie jak kolor sierści, grupa krwi, itp., powstające jako wynik genotypu.
Osobniki mające te same cechy (ten sam fenotyp) często mogą mieć różne genotypy.
Dwa psy mogą wyglądać identycznie mając ten sam ciemny kolor sierści, ale jeden może być homozygotą dominującą q genotypie posiadać K/K, podczas gdy drugi być heterozygotą i w genotypie posiadać zapis K/k.
Możliwe jest więc określenie tylko fenotypu osobnika, ale nie jego genotypu, co zapisuje się jako K/_. Zapis taki oznacza, że fenotyp psa to czarny jednolity kolor, ale niemożliwe jest określenie czy ten kolor jest efektem homozygoty czy heterozygoty.
Epistaza
Epistaza jest czymś w rodzaju dominacji, ale pomiędzy allelami w różnych loci. Allel w jednym locus jest zależny od innego locus i ten pierwszy wpływa na jego efekty działania
Allel całkowicie białej sierści jest w epistazie do genów określających inne kolory.
Biała sierść jest spowodowana przez geny, które zapobiegają tworzeniu się pigmentu w ogóle.
Geny się nie mieszają
Bardzo ważne jest, aby pamiętać, że geny się nie mieszają.
Chociaż występują w różnych kombinacjach, pojedyncza jednostka, jaką jest allel jest niezmienna.
Oznacza to, że geny nie zostaną zmienione w wyniku przyszłych kojarzeń - allele pozostaną stałe.
Jedna z najważniejszych zasad, którą trzeba pamiętać, to:
Pies wykazujący cechę recesywną nigdy nie przekaże allelu dominującego swojemu potomstwu.
Pies wykazujący cechę dominującą może, ale nie musi przekazać cechę recesywną swojemu potomstwu.
Oznacza to, że cecha ukryta może nagle pojawić się u potomstwa, choć rodzice jej nie wykazywali.
Dziedziczenie kolorów - podstawy umaszczenia u psów
Dwa barwniki
Istnieją tylko dwa pigmenty, które mogą występować w sierści psa:
czarny (eumelanina) i rudy (faeomelanina).
Prawdopodobnie brzmi to dziwnie znając tyle odmian kolorystycznych psów. Ale tak jest, nawet w kolorach tak egzotycznych jak niebieski lub morelowy.
Wszystkie kolory są tworzone przez kombinację tych dwóch pigmentów lub przez ich brak (kolor biały).
Na przykład, kolor niebieski powstaje w wyniku rozmycia czarnego pigmentu i pojawia się jak przydymiony szary.
Warianty & serie
Pigment pojawia się poprzez ziarenka pigmentu w trakcie wzrostu włosa.
Warianty koloru okrywy włosowej mogą być spowodowane przez geny, które wpływają na formowanie się pigmentu i jego umiejscowienie wzdłuż włosa. Geny ponadto mogą wpływać na to, w której partii ciała pojawi się pigment i jaki.
Zasadniczo są trzy grupy genów wpływające na kolor okrywy włosowej psów. Geny te znajdują się w kilku różnych loci. Allele, które występują na tym samym locus należą do tych samych serii.
Serie agouti i czarne/pręgowane określają rozkład eumelaniny (czarny) i faeomelaniny (rudy) na ciele I wzdłuż włosa.
Rozmycie serii B i D różnicuje kolor eumelaniny i faeomelaniny, powodując, że kolor wygląda jak warianty wątrobiany/czekoladowy oraz niebieski i srebrny.
Seria plamistości, znaczeń (w rasach jak seter angielski) określa występowanie, rozmiar i umiejscowienie białych (niewypigmentowanych) miejsc.
Symbole i skróty
Jak wcześniej już napisano allel dominujący pisany jest wielkimi literami, a allel recesywny małymi, np. S w celu oznaczeniu okrywy intensywnej (solid) (dominującej) i s dla całkowicie białej (recesywnej).
W seriach z większą ilością różnych alleli niż dwa, używa się specjalnych oznaczeń, "tagów", dla różnych wariantów. Dla przykładu: at w serii A oznacza allel czarny-podpalany, natomiast kbr w serii K oznacza allel pręgowania.
Dziedziczenie kolorów - kolory i wzory u staffordshire bull terierów
U staffordów istnieje sześć różnych loci, a każde z dwoma różnymi allelami, które wpływają na siebie tworząc kolor okrywy włosowej. Każdy z nich musi być brany pod uwagę, gdy chcemy dowiedzieć się czegoś o kolorze okrywy włosowej.
Najpierw należy prześledzić kolor sierści w odpowiednich seriach genetycznych. Trzeba pamiętać, że ten sam kolor może być różnie nazywany w różnych rasach, a nawet może być różnie nazywany przez różnych ludzi w tej samej rasie - nie ma oficjalnej listy kolorów sierści, stąd wiele niejasności.
- Seria A - czerwony/płowy, żółto-śniady, agouti/wilczy, czarny-podpalany (niepożądany u SBT), czarny (recesywny czarny)
- Seria E - maska, czerwony/płowy (recesywny czerwony)
- Seria K - czarny (dominujący czarny), pręgowany
- Seria B - wątrobiany/czekoladowy, "dudley nose"
- Seria D - niebieski, srebrny, rozmycie koloru, łysienie
- Seria S - biały, łaciaty, białe znaczenia, głuchota
Seria A (agouti)
Allele serii agouti określają rozłożenie czarnego i czerwonego pigmentu wzdłuż włosa i na ciele psa.
Ay - czerwony/płowy lub żółto-śniady.
Produkuje czerwony lub płowy kolor sierści z rozrzuconymi czarnymi włosami. Czerwony włosy często mają czarna końcówkę. Psy, których kolor spowodowany jest przez ten allel często mają ciemniejszą sierść na uszach, grzbiecie i ogonie niż na reszcie ciała. Odmiany tego koloru czasem jest nazywa się czerwono-żółtym lub płowo-żółtym, a czasem sobolowym.
Nie jest jasne co determinuje głębię koloru w czerwonym-agouti, ale odcienie mogą występować od głębokiego mahoniowego (jak seter irlandzki) do jasnego płowego lub nawet kremowego.
aw - "dziki-typ"
Produkuje włosy z czarnymi końcówkami i szarym, czerwonym lub płowym kolorem części środkowej włosa, spotykane u lisów, wilków i kojotów. Często określane tylko jako "agouti", ale u niektórych zwany sobolowym lub wilczasty. Nie występuje u SBT.
at - czarny-podpalany
Produkuje jednolitą czarną sierść z brązowymi znaczeniami na nogach, brzuchu, klatce piersiowej i brwiach. Recesywny w stosunku do ay.
Czarny-podpalany z białymi znaczeniami często nazywany jest trikolorem, choć genetycznie jest to w rzeczywistości ten sam kolor jak czarny-podpalany; po prostu pies niesie jeszcze inne geny ujawniające białe znaczenia.
Razem z allelami, które powodują pręgowanie, taki genotyp daje jednolite czarne ciało z czarnym pręgowaniem na podpalaniach.
Geny, które modyfikują czarne i czerwony barwniki mogą odwrócić czarny-podpalany, np. w brązowy-podpalany lub niebiesko-srebrny.
a - recesywny czarny
Produkuje jednolite czarne zabarwienie w rasach jak Groenendal. Nie występuje u SBT.
U psów także inny allel produkuje jednolite czarne zabarwienie - w serii K.
Agouti czerwone/płowe, czarne-podpalane i pręgowane bardzo często rodzą się z bardzo ciemną okrywą włosową, która jaśnieje z wiekiem. To może sprawiać problemy z określeniem koloru u nowonarodzonych szczeniaków. Najczęściej kolor dorosłego widać w kolorze głowy szczenięcia.
Agouti - czerwony
Czarny - podpalany
Pręgowany czarny-podpalany
Agouti-czerwone i pręgowane szczenięta
Czarny-podpalany jest kolorem wysoce niepożądanym u staffordshire bull terierów według wzorca brytyjskiego, natomiast wzorzec AKC określa to umaszczenie jak wadę dyskwalifikującą.
Na ogół, tylko "czyste" czarne-podpalane są zmarszczone: pręgowane czarne-podpalane są często określane jako czarne pręgowane i jako takie sędziowane w ringu. Czarne-podpalane z białymi znaczeniami są często określane jako trikolor i bez problemu akceptowane. Stąd też prawdopodobnie "czysty" kolor czarny-podpalany utrzyma się w rasie.
Seria E (zasięg)
Allele serii zasięgu określają rozprzestrzenianie się pigmentu czarnego i są w epistazie w stosunku do serii Agouti.
Em - czynnik maski
Produkuje czarną (lub melanistyczną) maskę.
Epistatyczny w stosunku do serii A i może maskować podpalane znaczenia na pysku u psów czarnych-podpalanych. Pręgowane psy mogą mieć czarną maskę, choć na ogól ciężko to dostrzec.
Geny wpływające na eumelaninę wpływają również na kolor maski: b/b produkuje maskę czekoladową, d/d produkuje maskę szarą.
Maska może być również przybrana białymi znaczeniami i wtedy nie będzie w naturze widoczna jako jednolita czarna (lub czekoladowa, lub niebieska).
E - "typ dziki"
Pozwala na zaobserwowanie serii A i K bez maski. Recesywny do Em.
e - recesywny czerwony
W tym przypadku może być produkowana tylko faeomelanina, więc pies jest czerwony/płowy bez żadnych czarnych włosów. Oznacza to, że uszy, grzbiet i ogon obserwuje się takie jak u psów agouti-czerwony.
Skóra i oczy mają normalna pigmentację eumelaniną, więc recesywny czerwony pies ma czarny nos, czarne brzegi powiek i czarne wargi, chociaż nos u niektórych psów e/e może jaśnieć zimą. Recesywny czerwony jest epistatyczny do wszystkich genów serii A i K i może maskować wszystkie kolory z wyjątkiem białego.
Czarna maska
Niebieska maska
Recesywny czerwony
W niektórych rasach, jak boksery, maska jest cechą wymieszaną, stąd wszystkie boksery są Em/Em.
U staffików melanistyczna maska wydaje się występować u większości psów.
Seria K (czarny)
Allele serii K określają rozłożenie czarnego pigmentu i są w epistazie do serii Agouti.
K - dominujący czarny
Produkuje jednolity kolor czarny bez jakichkolwiek włosów czerwonych/płowych. Epistatyczny w stosunku do serii A. Geny wpływające na eumelaninę, wpływają także na kolor okrywy włosowej psów czarnych dominujących (K/K lub K/k):
b/b tworzy jednolity kolor wątrobiany lub czekoladowy z cielistym kolorem nosa, d/d tworzy jednolity kolor niebieski z czarnym lub szarym nosem.
Warto zauważyć, że e/e (recesywny czerwony) w rzeczywistości w epistazie do K, to genotyp e/e zapobiega formowaniu się eumelaniny na całym ciele, pozwalając na produkcję faeomelaniny. Taki pies, z genotypem K/K lub K/k, w kombinacji z e/e będzie więc kremowy, czerwony lub płowy.
Kbr - pręgowany
Produkuje czarne paski na czerwonym/płowym tle.
Wszystkie rodzaje pręgowania - czerwony pręgowany, czarny pręgowany, tygrysi, itp. - są spowodowane przez ten sam allel pręgowania w oparciu o ten sam kolor. Jednak intensywność oraz kolor podstawowy, a także rozłożenie pręgowania może się znacząco różnić, tworząc wiele różnych odcieni.
Geny wpływające na eumelaninę (czarny pigment) wpływają także na kolor tworzonych pręg:
b/b tworzy wątrobiane lub czekoladowe pręgi na płowym tle,
d/d tworzy niebieskie pręgi na srebrno-płowym tle.
Kbr jest epistatyczny do serii A, ale w przypadku psów czarnych-podpalanych czarne pręgowanie uwidacznia się tylko na podpalaniach.
Kbr jest epistatyczny do Em i E, podczas gdy genotyp e/e (recesywny czerwony) jest w rzeczywistości w epistazie do pręgowania, zapobiegając ujawnieniu się czarnego pręgowanego.
Tak więc, tylko psy z genotypem agouti-czerwony (Ay/_) mogą wykazywać klasyczne pręgowanie, tj. pręgi na całym ciele.
Pręgowanie może występować z lub bez melanistycznej maski; u staffordshire bull terierów pręgowanie z maską jest jednak częściej obserwowane.
k - "dziki typ"
Pozwala serii agouti i zasięgu uwidocznić się. Czasem opisywany jako "nie-pręgowany".
Pręgowany
Czerwony pręgowany
Złoty pręgowany
Czarny pręgowany
Dziedziczenie czarnego koloru u psów zależne jest od dwóch genotypów, które powodują kolor czarny: recesywny czarny i dominujący czarny.
Dominujący czarny pierwotnie został umiejscowiony w serii A, ale nie pasowało to do obserwowanych w rzeczywistości efektów dziedziczenia. Więc wielu naukowców zaczęło sądzić, że należy on do serii E, co bardziej pasowało do dziedziczenia czarnego koloru u innych ssaków.
Obecnie jednak okazuje się, że dominujący czarny nie należy ani do serii E ani do A, ale do innego locus nazwanego "K" od black (czarny). I to locus i dominujący allel koloru czarnego zostały zidentyfikowane w DNA.
U staffików jednak istnieją pewne wątpliwości, czy kolor czarny jest na pewno jednolitym kolorem czarnym czy jest to ekstremalnie ciemne czarne pręgowanie. Wydaje się, że prawdziwy jednolity czarny nie istnieje w rasie w postaci formy dominującej czarnej.
Seria B (brązowy)
Określa gdzie normalny czarny pigment jest produkowany lub gdzie w okrywie włosowej i skórze tworzy się pigment wątrobiany/czekoladowy.
B - "dziki typ"
Pozwala na formowanie normalnego czarnego pigmentu (eumelaniny) i rudego pigmentu (faeomelaniny) w sierści i skórze.
b - pigment brązowy
Zapobiega produkcji właściwej czarnej eumelaniny w skórze i sierści, zamiast tego tworząc brązową eumelaninę. W wyniku tego nos, wargi i brzegi powiek są cieliste a oczy jasno orzechowe.
Wpływ faeomelaniny (rudy pigment) jest wtedy na ogół widoczny, ale jej kolor może być lekko żółty lub rozmyty niż normalny pigment.
"Dudley nose"
Wątrobiany u staffordshire bull terierów jest kolorem wysoce niepożądanym według wzorca brytyjskiego, natomiast wzorzec AKC określa to umaszczenie jak wadę dyskwalifikującą.
Chociaż czekoladowy staffik nie ma szans w ringu, to jego umaszczenie nie wpływa na jego inne cechy. Taki pies może być bardzo miłym towarzyszem życia jak każdy inny, których kolory są akceptowane.
Seria D (rozmycie)
Określa gdzie produkowany jest normalny czarny lub rudy pigment lub w których miejscach staje się on szary lub srebrno-beżowy.
D - "dziki typ"
Pozwala na tworzenie czarnego (eumelaniny) i rudego pigmentu (faeomelaniny).
d - "niebieskie rozmycie"
Powoduje wadliwe formowanie pigmentu czarnego i rudego przez nieregularne rozłożenie ziaren pigmentu. Powoduje to utratę intensywności koloru, który wygląda jak rozmyty bądź blady:
czarny staje się szary ("niebieski"), a czerwony/płowy staje się srebrno-płowy. Kolor skóry raczej pozostaje bez zmian, choć nos jest raczej ciemnoszary niż czarny, a oczy psów niebieski są jaśniejsze niż zwykle. Brązowa eumelanina psów b/b także się zmienia stając się szarobrązowa.
W niektórych rasach, genotyp d/d, czyli niebieska okrywa włosowa, powoduje zespół chorobowy, którego efektem jest łysienie ("color dilution alopecia", CDA). Prowadzi to do najczęściej trwałej utraty włosów, problemów skórnych i częstych infekcji. W zależności od stopnia rozmycia, choroba może pojawić się do wieku dwóch lat i objąć nawet całe ciało.
Niebieski
Niebieski pręgowany z niebieską maską
Seria S (znaczenia)
Allele serii S określają zasięg białego (braku koloru) i są w epistazie do wszystkich innych serii.
S - "dziki typ"
Efektem jest jednolity kolor bez białych znaczeń, chociaż może pojawić się trochę białego na klatce piersiowej, brzuchu, palcach czy końcówce ogona lub pysku.
si - "irlandzkie znaczenia"
Efektem są białe znaczenia na pysku, szyi, klatce piersiowej, łapach i ogonie. Biały nie nachodzi na grzbiet za kłębem, ale może pojawić się wokół szyi ("obróżka").
sp - łaciaty
Łaciaty pies ma zwykle więcej niż 50% białego koloru, który występuje na grzbiecie. Widoczny efekt to duże nieregularne miejsca i łaty ciemnego koloru na białym tle.
sw - "biały"
Występuje w zakresie od psów białych z kolorowymi znaczeniami na głowie, które mogą mieć też kolorowe łaty przy ogonie, poprzez psy ze znaczeniami tylko wokół oczu i uszu, aż do psów całkowicie białych.
Trudno jednak wyznaczyć granicę pomiędzy psem łaciatym z dużą ilością białego a psem "białym".
Wszystkie typy białych znaczeń mogą występować jednocześnie z innymi kolorami - czerwonym, czarnym, niebieskim, pręgowanym, czarnym-podpalanym, czekoladowym, itd.
Wrodzona głuchota u białych psów.
W rasach, gdzie białe znaczenia spotyka się dość często, u psów z białą sierścią wiązać się może wrodzona głuchota. Powszechnie znane jest to w przypadku bokserów i bullterierów, jednak wiele innych ras również jest dotknięte tym problemem, włączając setery angielskie czy angielskie cocker spaniele. I choć mechanizm utraty słuchu przez te psy jest dość dobrze poznany, to jego podłoże nie jest jeszcze jasne.
Paradoksalnie, oboje biali rodzice mogą dać potomstwo o perfekcyjnym słuchu, podczas gdy szczeniaki kolorowych rodziców mogą być głuche. Stąd opierając się tylko na kolorze włosa rodziców ciężko jest przewidzieć głuchotę u potomstwa.
Pręgowany z irlandzkimi znaczeniami
Czarny pręgowany łaciaty
Ekstremalnie biały
Czarny pręgowany łaciaty i agouti-czerwony łaciaty
U ras predysponowanych do głuchoty zaleca się badanie osobników hodowlanych.
Nie ma wątpliwości, że głuchota i obszerne białe znaczenia są ze sobą powiązane w wielu rasach. Stąd nie ma powodu sądzić, że nie może się tak zdarzyć u staffordshire bull terierów. Tym bardziej, że głuchota powiązana z kolorem białym została odnotowana u amstaffów i pitbulli.
Dziedziczenie kolorów - możliwości i kwadraty Punnett'a
Kwadrat Punnett'a
Jedną z najprostszych metod określenia możliwych rezultatów kojarzenia jest wykorzystanie kwadratów Punetta. Poprzez wypisanie alleli każdego z rodziców można przewidzieć możliwe genotypy potomstwa.
Najprostszy rodzaj kwadratu Punetta wygląda następująco. Są to dwa psy czerwony-agouti, które niosą allele czarnego-podpalanego.
| ex. 1 |
Pies (Ay/at) |
| Ay |
at |
| Suka (Ay/at)
|
Ay |
Ay/Ay |
Ay/at |
| at |
Ay/at |
at/at |
Genotyp obu rodziców to Ay/at, co oznacza, że oba mogą przekazać allel Ay lub at swoim szczeniakom.
Kwadrat Punetta pokazuje prawdopodobieństwo, że jeden ze szczeniaków w tym konkretnym kojarzeniu będzie:
- 1:4 (25%) czarny-podpalany (at/at)
- 1:4 (25%) homozygotą agouti-czerwony (Ay/Ay)
- 1:2 (50%) heterozygotą agouti-czerwony (Ay/at).
Jednak jeżeli będziemy patrzeć tylko na fenotyp to prawdopodobieństwo dla konkretnego szczeniaka jest takie, że będzie:
- 3:4 (75%) agouti-czerwony
- 1:4 (25%) czarny-podpalany
Możliwości
Ważne, aby zdawać sobie sprawę, że kwadraty Punetta pozwalają przewidzieć możliwe genotypy dla jednego konkretnego szczeniaka.
W rzeczywistości nic nam to nie mówi o wyniku końcowym w przypadku całego miotu.
Przykład 2
Na tym przykładzie można zobaczyć możliwe wyniki kojarzenia homozygotycznego pręgowanego samca (Kbr/Kbr) z nie-pręgowaną suką (k/k):
| ex. 2 |
Pies (Kbr/Kbr) |
| Kbr |
Kbr |
| Suka (k/k) |
k |
Kbr/k |
Kbr/k |
| k |
Kbr/k |
Kbr/k |
W tym przypadku jest tylko jeden możliwy wynik - wszystkie szczeniaki muszą być pręgowane, ale będą niosły także ukryty allel niepręgowania.
Oczywiście nie ma możliwości, żeby zobaczyć, że szczeniaki są pręgowanymi heterozygotami, tak samo nie ma możliwości, żeby wiedzieć, że ojciec był pręgowaną homozygotą.
Jeżeli jednak wiemy, że matka jest nie-pręgowana, co jak wiemy jest cechą recesywną w stosunku do pręgowania, możemy sobie wyobrazić, że nasze szczeniaki są pręgowanymi heterozygotami i mogą przenosić allel niepręgowania na swoje potomstwo w przyszłości.
Przykład 3
Kiedy jednak próbujemy przewidzieć w kojarzeniu więcej niż jedno locus, kwadraty Punetta stają się bardziej skomplikowane - poniżej są wypisane wszystkie możliwe wyniki alleli każdego z rodzica w potomstwie.
W tym przykładzie rodzice mają następujący genotyp: suka jest agouti-czerwona, ale niesie ukryty czarny-podpalany (Ay/at, k/k), samiec jest pręgowaną homozygotą niosącą ukryty czarny-podpalany (Ay/at, Kbr/Kbr).
Kwadrat Punetta wygląda następująco:
| ex. 3 |
Pies (Ay/at, Kbr/Kbr) |
| Ay Kbr |
Ay Kbr |
at Kbr |
at Kbr |
| Suka (Ay/at, k/k) |
Ay k |
Ay/Ay, Kbr/k |
Ay/Ay, Kbr/k |
Ay/at, Kbr/k |
Ay/at, Kbr/k |
| Ay k |
Ay/Ay, Kbr/k |
Ay/Ay, Kbr/k |
Ay/at, Kbr/k |
Ay/at, Kbr/k |
| at k |
Ay/at, Kbr/k |
Ay/at, Kbr/k |
at/at, Kbr/k |
at/at, Kbr/k |
| at k |
Ay/at, Kbr/k |
Ay/at, Kbr/k |
at/at, Kbr/k |
at/at, Kbr/k |
Patrząc na genotyp mamy takie możliwości dla każdego ze szczeniaków:
- 1:4 (25%) pręgowany czarny-podpalany niosący niepręgowanie (at/at, Kbr/k)
- 1:2 (50%) klasyczny pręgowany niosący allele czarnego-podpalanego i niepręgowania (Ay/at, Kbr/k)
- 1:4 (25%) klasyczny pręgowany niosący niepręgowanie (Ay/Ay, Kbr/k)
Patrząc na fenotyp szczeniaki mogą wyglądać następująco:
- 3:4 (75%) klasyczny pręgowany (Ay/Ay, Kbr/k lub Ay/at, Kbr/k),
- 1:4 (25%) pręgowany czarny-podpalany (at/at, Kbr/k).
<< wstecz
|